Ceyhun Məmmədov-Zaman adlı məfhuma məktub
Hər şey mükəmməl ola bilər deyə bir fikrin
olmasına şüphəm var. İndicə dərindən bir ah çəkdim. Bəlkə də sənə görədir hər
şey. Ancaq mənim yaşamaq səbəbim sən deyilsən. Çox tələsdirirsən bizləri. Heç
gözləmədiyim dərəcədə sürətlə addımlayıram. Yorulduğumu müəyyən dəqiqələrində
hiss etmək gücündə oluram. Dünyaya gəldiyimiz andan bizə sarılırsan. Ölənə qədər
yapışıq əkizlər kimi ayrılmırsan bizdən. Nə bilim, yəqin ki, mənim əks tərəfimsən.
Mən elə sənəm, ya da sən elə mənsən demək ixtiyarına sahib ola bilərəm. Bütün dərdləri,
xoşbəxtliklərin şahidi olursan. Ya da elə bütün dərdlərin, sevincimizin tək səbəbkarı
sənsən. Bunu deməyim ehtimaldır. Ancaq acı bir tərəfi budur ki, səni ölümlü etmək
istəyirəm. Əslində bu mənim üçün acı tərəf deyil. Lakin, bunun kədərli olduğuna
inananlar var. Sənsizliyi təsəvvür edə bilməyəcək şəxslər bu dünya da yaşayır.
Axı sənin əqrəblərinin qırıldığını bilmək, niyə də bizi sevindirməsin?! Doğrusuna
qalsa saatlar aldadıcıdır. Bunu özündə bilirsən. Çünki, sən bizim beynimizdə
mövcudsan. Yəni, “Hipotalamusun” “Supershmatic Çekirdeyində” yaşayırsan. Saatlar
sənin övladların deyil. Ona görə ki, onları sənin adınla insan övladı yaratmış
oldu. Nəyə görə? Sual versən. Cavabımı belə səsləndirə bilərəm: Özlərinə əzab
verərək daha çox pul qazanmaq üçün. İnsanlar əslində bilmədən, ya da bilərəkdən
özlərinə can sıxıntısından əzab verməyi sevirlər. Ən böyük düşmənimizdir can
sıxıntısı. Düşündülər ki, bu sıxıntıdan qurtulmaq üçün saatları yaratmaq olar.
Yəni, ən azından belə düşünürəm onların adından. Deyəsən, sən də mənim üçün bir
düşmənsən. Lakin, səni bir düşmən kategoriyasına salmaq istəmirəm. Ona görə ki,
mənim menyumda belə bir xüsusiyyət mövcud deyildir.
Təriflənməyə layiq deyilsən! Sevdiyimiz şəxslərlə
birgə olanda “Dopamin” çox ifraz edirik. Və sən də bundan təsirlənərək sürətini
artırmış olursan. Nəyə görə belə edirsən ki?! İstəmədiyimiz an da çox zəif sürətlə
gəlib-keçirsən. Lakin, sevdiyimiz şəxs yanımızda olanda sürətini həddin artıq
artırmış olursan. Məncə etmə belə. Qoy zövq ala bilək doyunca.
Sənin barəndə çox yaza bilərəm. Bilirəm, indi
bunları oxumuş olursan böyük həvəslə. Və gülürsən elə deyilmi?! Kəlimələrimin
çox hissəsini sənə aid etməyəcəm. Çünki, buna layiq deyilsən. Öldükdən sonra
bizimlə olacağına inanmağım gəlmir. Çıxıb getməlisən, biz dünyamızı dəyişdimiz
an da. Bir tək sözüm qaldı sənə. İcazə ver ən azından uşaqlar öz uşaqlıqlarını
sürətlə yaşamış olmasınlar.
Sağol! Səni heç zaman sevməyəcəm. Ömrümün
sonuna qədər sənə nifrət edəcəm, buna heç şüphən olmasın.
Yorumlar
Yorum Gönder