Ceyhun Məmmədov-Həblər

 

  Günəş öz sarı saçlarını üzümə toxundururdu. Niyə? də həyatı sevmək gücündə olmayım deyə bir sual gəmirirdi beynimi. Məsələn: Yaşıl yarpaqların arasında itə bilərdim. Yağış damlaları altında hüceyrələrimi hər dəfə sevindirmək gücünə malik olardım. Simasında dərin bir kədəri olan qadına papatya gülü hədiyyə etmək şərtində olardım. Mövcud olan 24 saat ərzində ancaq gülümsəməm ola bilərdi. “Bəlkə də bunlar müddətlikdir, daimi olmur” deyərək belə düşüncəyə sahib olmağım bədbəxtçilikdir yoxsa bir uğurdur?! Deyəsən bu hissəyə aid olan cavabı dəqiq bilmirəm. Metro daxilində irəlliləyərkən düşündüyüm bir çox mövzular olur. Bəzən bu eyni anda, bəzən isə ayrı-ayrı günlərdə mövcud olur. Keçən səfər reyslərin səsinə fikir vermədən düşündüyüm fikirlərdən biri bu idi: Nə üçün ölüm mövcuddur? Və indi də bu hissəyə bunu əlavə edək: Niyə kainatın məhv olmasına şahidliyi hər kəs edə bilməz?

  Qalstuklu insanları sevmirəm. Nifrət etmək qabiliyyətim yoxdur, sadəcə sevməmək hissəsinə malikəm.

  Saat təxminən 3-4 radələri idi. Günəş həmin zaman mənimlə saçlarını bölüşürdü. Amma bu saçları kəsəcək şəxslər olur. Məsələn: Bu qalstuklu insanların etdiyi kimi. Əllərində fərqli rənglərdə, üzərində adları olan həblər uzatdılar mənə. Diqqətlə həblərə baxdım. Birinin  üzərində təhsil, digərində hərbi xidmət, o birində iş, dövlətə xidmət və sonuncusunda ölüm deyə üzərlərində yazılar olan həblər gördüm. Hər biri də fərqli rənglərdə idi. İki qalstuklu insan, qarşımda sadəcə eləcə dikilib mənə baxırdılar. Biri həbləri göstərir digəri isə bir stəkan suyu mənə təqdim edirdi. Həyatın bundan ibarət olmadığına əminliyim yarandı. Şüphəsiz bu rənglər insan tərəfindən hazırlanıb irəli sürülən bir xüsusiyyətlər idi. Dərmanlara nifrət edirəm. Böyük bir baş ağrısında belə spazmalqon dərmanını heç qəbul etmirəm, neçə ildir. Ancaq bilmədim necə oldu və mən o qalstuklu insanların mənə verdikləri həbləri boğazımdan keçirtdim. Yadıma gəlir ilk dəfə uşaq vaxtımda valideynlərim, cəmiyyət özü mənə buna bənzər həblər vermişdilər mənə. Onda anlamadım. Axı, uşaqlar dərmanları şirin bir konfet bilirdilər.

  İmtina deyə bir bina inşa edirəm. Şeytan deyir ki, köhnə yerləri yıxmaq üçün yeni bir dalğa kimi gəl. Mənimlə danışa biləcək bir gücə malik varlıqdır o. Bir çox yerləri sökdüyümün fərqindəyəm. Amma bir boş ərazi əmələ gətirmək deyəsən vacibdir. Dünyanı kərpiclərlə inşa etməyi hər kəs anlamır. Bu kərpiclər satılmayacaq qədər puldan dəyərlidir. Çünki, onlar bir fikirdir.