Ceyhun Məmmədov-Qaranlıqdan Huzura

  +Xilas etmək, insanları yəni xilas etmək nə qədər doğrudur Zero?

-Öncə doğrunun nə olduğuna göz gəzdirmək lazımdır. Unutma ki, doğrular dəyişkən olur, yanlışlar kimi. Onlar məkana və zamana görə dəyişirlər.

+İnsanlara yardım etməliyik?

-Yarımçıq köməklik daha çox fayda verər. Qalan hissəsini insan özü tamamlamalıdır ki, özünü aciz hiss etməsin.

  Düşündüyüm qədər səssiz yaşamıram. Planlarının olması bəlkə də doğru bir addım deyildir həyat üçün. Təqvimə baxmadan yaşamı sürdürməyimiz mümkündür. Xəyallar qurmaq lazımınca faydalımı idi?! Buna şüphə ilə yanaşdığıma əminəm. Görə bilmirik rəngləri. Deyəsən hər səfər nələrəsə aldanırıq. Nələrinsə bizdən asılı olması nə qədər doğru ola bilərki?! Beynin işləmə sisteminə diqqət edəndə ancaq müdaxilədən başqa çarəmizin olmadığına şahidlik yaranır. Bəlkə də hər şeylə barışmalıyıq. Barışıq, insan varlığında olmalıdır.

  -Bir gün geriyə dönə bilməyəcəyimiz qatara minəcəyik. Zənn etdiyim qədər qatara qarşı gözləntimiz olmamalıdır. Onsuzda hamı üçün biletlər alınıb. Bizlər, indi sadəcə bu bileti müddətlik unudub həyatdan zövq almalıyıq.

+İşığı çox sevirik, qaranlığı dərk etmədən. Hər zaman qara tuneldə od qalayıb işığı özümüz üçün təmin edirik. Halbuki, bütün məsələ qaranlığa qərq olub çıxışı tapmaq olmalıdır. Ona görə ki, müddətsiz bir işıq qara tunelin çıxışındadır. Elə deyilmi Zero?!

-Doğrudur! Biz özümüz bir qaranlıq olmalıyıq ki, çıxışı tapa bilək. Huzurumuz bundan sonra başlanılır.