Ceyhun Məmmədov-“Daralmış nəfəs”

Və səndən uzaqlarda deyildi əslində
Elə səndə idi, o xoşbəxtlik güzgüsü.
Mən sənə, sən mənə baxdıqca
Niyə ayrılığı xatırlamalı idik?!
Xoşbəxtliyi bitişdirmək istəyirdik
Kədər ayırdı.
Təbəssümlər intihar edirdi
Ayrılmağın, təqvimimdə qırmızı halqaya alındı.
İndi hər səhər günəş bir qara cism kimi
Baxır səmadan kədərə bürünmüş varlığa.
Səni buludlarmı aldı?!
Öldün, qaldın yoxsa hələ də yuxu görürsən?!
Mən səni görmürəm
Görməyim üçün görəsən neçə addım atmalıyam
Nə qədər nəfəs tükətməliyəm görəsən
Sanki on bir mərtəbəli binanı ayaqla çıxıram.
Nəfəsim daralır
Sən uzaq nöqtəyə artıq çevrilmisən.


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

BİZ BELƏ DEYİLİK, HƏYAT BELƏDİR

Müəllim və Rüşvət

Ceyhun Məmmədov-Dünya sənin ətrafında dönür