M NEW WORLD

    Salam , azad Azərbaycan və onun xalqı.   Mən Santa Claus , yəni Şaxta Babanız. Bu məktubu soyuq bir yerdən yazıram sizə. Düşünməyin ki, burada qaz yoxdur. Xeyr, mənim evim lazımınca qazla, işıqla təmin olunur. İnanırsınız?! qaza, işığa yüksək məbləğdə pul ödəmirəm. O, gün olsun sizlər də həmin günü görəsiniz.  Etiraz etdiyiniz zaman, illərcə taxtdan düşməyən əla-həzrətləri diləyinizi qəbul etsin. Keçirtdiyiniz mitinglərdə zərər yox, xeyir tapasınız. Ümüdləriniz sönməsin, dik durun həmişə. Hər zaman möhkəm dayanın. Ac saxlaya bilərlər sizi, çalışın küçələrdə donmayın. Heç vaxt onlardan qorxmayın. Və bu arada Qiyas İbrahimovun, Bayram Məmmədovun qəhrəmanlıq etmələrindən xəbərim var. Onlara halal olsun. Rejimə böyük bir zərbə endirmiş oldular. Mən arzu edirəm ki, günün birində də o, heykəl yerindən sökülüb, yox olsun. Bir də o, gül bayramıdır, qul bayramıdır nədir olmasın. Müxtəlif ölkələrdən bahalı güllər onun üçün gətirənə kimi, elə ac qalmış, evsiz ola...

Zaman, həyatımızı sürətləndirən bir vasitədir. Onun ucbatından çox tələsirik. 40 ildir ömür sürürəm. 40 yaşıma necə çatdım, heç bilmirəm. Çox qısa bir il kimi gəlir mənə. Sanki 40 gündür dünyadayam. Onsuzda həyat çox qısadır. 10 ildir psixolog işdəyirəm. 5 il yaşamamışam. Bəli, 5 ildir ki, həyatda nəfəs alsamda, yaşantılı bir aurada olmamışam. Sadəcə boş-boşuna nəfəs alıb vermişəm. Beş il özümdən uzaq olmuşam. Siz heç öz-özünüzdən uzaq olmusunuz? Məsələn: Özünüzü uzaq bir yerlərdə axtarmaq kimi. Bu çox pis bir haldır. Bədənini heç bir yerə sıxışdıra bilməmək. Gözlərini bir yerə dikmək və onları dəqiqələrcə qırpmamaq. Hardasa uzaqlarda bir yer də itmişdim. Tapacağıma ümüd edirdim. Özümü tapmağına tapdım. Lakin, kaş tapmazdım deyirdim. Çünki qızımı hələ də tapa bilməmişəm. Beş il bundan qabaq həmişəki kimi evdən çıxıb işə gedəcəkdim. Bunun üçün ağ köynəyimi geyinib, qalstukumu taxdım. Daha doğrusu qalstukumu həyat yoldaşım, zərif və incə əlləri ilə taxmış oldu. Alnından öpəndən sonra,...

   Saatlarca bir nöqtəyə baxmaq gücünə malikəm. 50 dəfə xəyallarda ölüb, dirilmişəm. Həyatda belə bir şeyin mümkün olacağını bilsəydim, çox şeylərdə risklər edərdim. Və birdə dirildikdən sonra öncəki həyatımdan fərqli yaşayardım. Xəyallarda fərqli yaşayıram. Gah bir gün biznesmen oluram, gah da yazıçı, jurnalist, mühəndis bu sahələrə də sahib olmuş oluram. Xəyallar sərhədsizdir. Həyatım boyunca orda yaşaya bilərəm. Heç qayıtmaram bu dünyaya.   Mən Tanrıyam. Ancaq öz dünyamda. Burda insanları yaratmışam. Müxtəlif cür parkları, mağazaları, binaları və.s yerləri mən inşa etmişəm. Orası dağıla bilərmi?! Dağıla bilər. Mən istədiyim təqdirdə. İstədiyimi edirəm burda. Adam öldürməkdən tutmuş, insanları çoxaltmağa qədər. İstədiyim an yağış yağdırıram. Və mən istədikcə qar da yağa bilər. Burası çox təmizdir. Çünki şəhərin mərkəzində göyərçinlər çoxdur. Dünyamın özü sülh dünyasıdır. Burda dövlətlər yoxdur, müharibələr heç zaman keçirilməyib və keçirilməyəcək də. Ac körpə deyi...

   Mən insanların təbəssümünü görürəm. Onların əllərini, gözlərini izləyə bilirəm. Bütün görüntü gözümün qabağındadır. Pəncərə, mən hamınızı burdan izləyirəm. Amma izləməklə tamamlanmırsan. Mənim həyatımda tək bir şey çatışmırdı. Ancaq o, mənə mane ola bilmədi. Kiçik bir hekayəm var. Pəncərəmdən baxaraq bunu sizin üçün yazmaq istəyirəm.   Adım Emilia, 18 yaşım var. Mən kimsəsizlər yurdun da böyümüşəm. İndi tək-tənha bir evdə yaşayıram. Kiçik bir dünyam da böyük bir kitabxanam var. Mən dünyamı kitablarla qurdum. Hə, unutmamış onu da deyim. Dünyamın qurulmasında rəqs etməyimində rolu böyük oldu. Sanki yerimdə dövr edərək dünyamın kənarlarını qurdum. Və kitablarla isə dünyamın içini rənglədim. Dağıldımı heç o, dünya?! Əlbəttə dağıldı. Dəfələrcə zərbə altında oldu dünyam. Amma mən yenidən onu inşa etdim. Bir çox hadisələrlə qarşılaşdım. İnsanları təəccübləndirdim. Bilmirəm necə bacardım bunu. Amma məndə çatışmayan bir xüsusiyyətimlə hər kəsi təəccübləndirdim.   B...

   -Alo , Sofi ?! Nə olub sənə? Niyə ağlayırsan? -Artur , mən özümü piss hiss edirəm. Sən hardasan? Görüşə bilərik? -Əlbəttə, harda görüşək? -Həmişəki yerdə. -Oldu.   Sərin bir külək əsirdi. Səmada ağlayan buludlar artıq görünməyə başlayırdı. Addımlarımı sürətləndirirdim. Arabir daşa ilişib büdrəyirdim. Tez-tez çiynimdəki çantamı düzəldərək, yoluma davam edirdim. Günəş hardasa batmaq üzərə idi. Havada bir kədər qoxusu gəzirdi. Sahilə çatmağa artıq az qalmışdı. Yoxuşdan, aşağı enən zaman az qala yıxılacaqdım. Gözlərimi dənizə doğru zillədim. Aman Tanrım, bu necə havadır belə?! Duman, dənizi büs-bütün örtməyə çalışırdı. Dalğalar, yenə əsəbi idilər. Nostlaji hisslər yaşamıram desəydim yalan olacaqdı. Sofi, sahil kənarında əyləşmiş vəziyyətdə yenə özünü tüstüyə boğurdu. Başında papaq, yanında isə içki şişəsi var idi. Və o, yenə kədərə bürünmüşdü. Yavaş addımlarla gəlib, yanında əyləşdim. Mənə baxmadan, “bu gün buludlar ağlayacaq” deyə danışmağa başladı. -So...

   Bir otaq, tək pəncərə. Bu otaqda mənim bədənim, amma bədənim bir dənədisə o demək deyil təkəm. Qarşımda güzgü ya mən ona baxıram ya da o mənə baxmış olur. Qapı, 15 gündən çoxdur ki, heç açılmır. Pəncərə, çoxdandır ki, içəri günəş şüaları daxil olmur. Səbəbi çox sadədir. Qara pərdələr qaranlığımın tək səbəbkarlarıdır. Yenə başladım özümü aldatmağa. Əlbəttə ki, pərdələrin heç bir günahı yoxdur. Onları özüm asmışam pəncərədən. Niyə asmısan?... Ax yenə o səs. 15 gün keçib hələ mən tək pəncərəli otaqda ilişib qalmışam...   Pul qabımdan tələbə biletimi çıxartdım. İstədim qırım amma fikirləşdim ki, birdən qayıtmalı olaram. Axı mən çıxmamışam universiteddən. Sadəcə bir neçə müddətlik getmiyəcəm. Düzdür, bu müddət uzanır artıq. Amma bunun səbəbkarı mən deyiləm. Bu prosesi yerinə yetirməyi mən istədim. Amma o uzadır. Off... Bəlkə heç mən istəməmişəm. Əgər neyronların əlaqəsi ilə fikir yaranırsa və beynim 7 saniyə məndən qabaq bir şeyi təyin edirsə görəsən onda mən nəyi isə...

Ceyhun Məmmədov-"Obsessiv kompulsiv" Hekayə oxumaq üçün link: https://www.wattpad.com/241669297-ceyhun-m%C9%99mm%C9%99dov-obsessiv-kompulsiv-obsessiv

Ceyhun Məmmədov-“Epifani”(Album) Daha çox düşünüb, daha çox dərinliyə varmaq. O, içindəki dərinlikdən müqəddəsliyivi çıxartmaq və sonra onu dərk etmək. Öyrəndikcə, həyata olan bucaqlarıvı dəyişmək və sonda anlamaq, dərk etmək. Başlanğıcda özüvü dərk etmək, həyatın sürətinə çatmaq və sonra onunla birgə irəlliləmək lazımdır. “Epifani” albomundakı şeirlər sizi içivizdəki dərinliyə, düşüncələrivizin xırdalığına varmağa vadar edəcək. Amma bunu “Epifani” yox siz edəcəksiz. Çünki “Epifani” albomundakı şeirlər sizə seçim verəcək. Və biz keçmişlərdən uzaqlaşaraq irəlliləməliyik. Elə uzaqlaşmalıyıq ki, keşmiş nöqtəyə çevrilsin. Hər zaman düşünərək inkişaf etməliyik. Çünki var olan hər bir şey düşüncənin sayəsindədir.

Gözlərivi bağla, qayıt beşiyə qədər. Əgər bacarırsansa, xatırla birinci yaşıvı. Addımla keçmişin nöqtəsinə doğru Bəlkə gələcək üçün, Xoşbəxtlik qırıntıları taparsan orda. Yaxşı və pis xatirələr içində Tap çıxart o içindəki müqəddəsliyi. Bircə dəfə yalnız bax geriyə Keçmiçdən apar, üzüvü güldürən dəyərləri. Birdə heç vaxt qayıtma, dost Elə qal ancaq indi ki, nöqtə də. Sən xəyallarla dolusan axı Seç birini, bütün qapılar açıqdır üzüvə. Daha düş bəsdir Getmə, sürətli qatarla. Biraz addımla, daha dərin nəfəs al Bax gör necə gözəldir, Sənin görmək istədiklərin. Və sən yaşadıqca, həyatda parlayır Təbəssümün olduqca, həyatda gülümsəyir. Sən öldükcə isə Ölüm həyatı özü ilə daşıyır. Məncə bəsdir kollu yollar Çıx daha düz asfalt yolla addımla. Daha döyüşmə, sev və əzizlə Suallar sənin ruhun, cavablar isə yeni dünyan.

İyrənc xəstəlik,              Şəhər təpədən-dırnağa obsessiv-kompulsiv olub. Hökmdar dövlət yox, millət olmalıdır. İnsanlar dövlətdən yox, dövlət insanlardan qorxmalıdır. Cəhənnəm ilə qorxudulduz, amma halbuki, Bura elə cəhənnəmdir, dolu fahişələrlə. Həyatın rəngini reklam edirlər Hansı rəngdən danışırsız, ölübdür bütün rənglər. Əsas qalib olmaq deyil, Sanki Hitlermi qalib oldu, sonunda aciz olub intihar edərək. Baxın görün nə iz qoydu Sonra düşünün siz nə iz qoyacaqsız deyə. Xeyir axtarırıq tozlu partalarda Gənc alim gördüm, universiteddə boşuna zaman yellədir. Nə sən xeyir verdin mənə, 11 il Nədə sənin ali dərəcən mənə verəcək 4 il. Başımızı qatırlar, özlərini düşünərək Cəmiyyətin kitab oxuması vacibdir, Ancaq birinci puldur, ona görə də kitablar pulludur. Lənət olsun kapitalizmin hər döngəsinə Bir dənə ideologiya göstər ki, beyin oğurlamasın. İşid tanrını səhv anladı Bəs inanclı mollalara nə oldu. H...

Mənə gecələrdən danış , Səssiz üşüyüb, gözləri yuma bilməməkdən. Mənə pıçıltıdan danış İçində gedən söz müharibəsindən. Sarıların dəhşətindən danış Qısa şəkildə yuxuların olmamasından başla Sonra keç səhərlər də günəşi görməməyə. Ulduzları sevməyindən danış Onlara çatmağıvı, soyuq əllərin ilə toxunmağından danış. Həyatıvı iki hissəyə böl Səssiz və yorğun düşmüş. Tanrının duasından danış Ona çatmaq hissivi mənimlə bölüş. Daha sus bəsdir Uzun cümlələr deyəsən bitmir. Qısa danış, həyatıvın məzmununu ver mənə Yoxsa uzun cümlələr bədənivi qurudar. Solmuş gülüşlərivə biraz göz yaşı axıt Ölmüş ümüdlərin üçün buludlara bağır. Zəncirlə əllərivi, sözlərin ilə gözlərivi bağla Sonra gecə yarısında küçələrdə qaç Qoy binalardan işıqlar yansın, ətraf aydınlansın. Zamanı söndür, saatların səsini kəs At dənizlərə qoy boğulsun.

Yoruldum, boş gülüşlərin zamana xərclənməsindən Çox yoruldum, buludların arasına qarışan sözlərdən. Biraz uzağa, Nəfəsimi dinləyə biləcəyim yerlərə aparmalıyam bədənimi. Qaçaraq küləyə qarşı Geridə qoymalıyam boğucu sarılarımı. Çiyinə yüklənmiş sualları toplamaq Və sonda ruhu sığallamaq cavablar ilə. Nəfəsimin bir tanrı nəfəsi olduğunu dərk etmək Duaları buludlara yox, bədənə üfürmək. Düşüncə olaraq yaşamaq Anlamsızların arasından çıxmaq Unutmamaq ki, peşmançılıq keçmişlərə dayanar. Bəzən boş vermək, Dəyişməmək və özünü görünməz qandallardan xilas etmək Və özünlə dartıb çəkmək digər insanları. Bu dünyanın görüntüsünü yaşamaq Sonda pozulacaq görüntüyə şahid olmaq.

Soyuq yanvar və sən yoxsan Beşinci fəsil də bitti, amma yenə də yoxsan. Yenə çürümüş qələm və yanmış vərəqlər Gözlərivi unutmamaq, hər dəfə yazdıqca şeir. Sənsiz vaxtlara öyrəşmək və tək başına sevmək Yoluxucu da olmasa yenə də xəstəlikdir. Görüşmək, hər gecə vaxtsız xəyallarla Səni bəzəmək, uzaq məsafələri yad edərək. Yanvar qadınım, görəsən səndə üşüyürsən?! Yoxsa oralar da, isti bir əllər var ?! Unut durmaq , keçmiş xəyalları məcburən silmək Və sən etdiyim ən gözəl doğrulardan birisən. Səncə necə silim, Sanki xəyalları edama sürükləyirmiş kimi. Məncə özləri sağollaşarlar Sənin sağolların kimi. Əlvida, beşinci fəsillərin ən soyuq yanvarı...