Deyirlər ki, dünya təkçə sənin ətrafında dönmür. Elə burdan başlayır yanlış düşüncələr. Bəli, dünya elə sənin ətrafında dönür. Kvant fizikasına görə elektronların hərəkəti insanın baxış bucağına görə dəyişir. Və sənin arxanda qalan əşyanın mövcudluğu o zaman olmur. Çünki, sən onu görmürsən. Bir cismi görməməyin, o elektronun varlığının üzərindən xətt çəkmiş olur. Mövcudluq bəsit bir anlayış deyil. Onu anlamaq üçün Dekart kimi düşünməyə ehtiyacın yoxdur əslində. Çünki o, özü üçün bir anlayış formalaşdırdı. Sən də gecikmədən xislətində yatan həqiqəti özün üçün üzə çıxartmalısan. Dünya sənin ətrafında dönür. Sən öldükdən sonra həyat mövcud olmayacaqdır. Qısacası sən özün elə həyatsan. Zamanamı ehtiyacın var idi?! Tərsliyə bir bax, zamanın da sənə ehtiyacı var. Halbuki anlamadın ki, zaman elə sən özünsən. Beyninin daxilində işləyən bir sistem var. O, sənə bir zamanı tanıdır. Bu hissə “hipotalamusun supershmatic çekirdəyidir”. Bər-bəzəkli saatını yerə at. ...
Qayğısını çəkərək birini sevmək lazımdır. Amma, axtarmaq ilə deyil.
Axtarsanda tapa bilmərsən saf sevgini. Özü tapmalıdır səni, heç bilmədiyin
vaxtda, məsələn parkın bir skamyasında əyləşmiş şəkildə tapmalıdır səni,
deməlidir ki, mən gəldim, bax bu mənəm sevgi, qarşında dayanmışam. Biri sənin
gözlərivə baxmalıdır və ya sən onun gözlərinin dibinə qədər enməlisən. Ağlayan
buludlara baxmalısız, yağış damlaları altında gəzib, o üşüyən zaman, sən
pencəyivi çıxardıb ona verməlisən. Onun Saçları üzünə töküləndə, sən öz əllərin ilə onları
daramalısan. Həmin dəqiqə üzərindən sevgi qoxusu gəlməlidir. Əllərindən
tutmalısan, çünki onun üzərinə də sevgi qoxusunu yaymalısan . Biraz kədərlənə
bilərsiz. O, hətta sevincindən ağlaya bilər. Sən onun göz yaşlarını ovuclarına
toplaya biləcək qədər sevməlisən. Onunla biraz rəqs etməlisən. Rəqs etdiyin
zaman, qulağına "səni sevirəm" deyə pıçıldamalısan...
Yorumlar
Yorum Gönder